Πέμπτη 18 Απριλίου 2024
Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ ( Καρελιν ).
Στις εικόνες, οι άγγελοι απεικονίζονται με μακριά λευκά άμφια και ο δαίμονας είναι γυμνός, μαύρος όπως ο άνθρακας, που σημαίνει πλήρη απώλεια της χάρης. Είναι ιδιαίτερα απαράδεκτο να στέκεσαι ημίγυμνος σε έναν ναό μπροστά στον Θεό. Η Αγία Γραφή λέει ότι ένας ιερέας πρέπει να φορά μακριές ρόμπες που καλύπτουν το σώμα του, ώστε, όταν ανεβαίνει τα σκαλιά του θυσιαστηρίου για να κάνει ιερές τελετές, να μην αποκαλύπτει κατά λάθος τη γύμνια του και έτσι να προσβάλει τον Θεό. Ο Απόστολος Παύλος προστάζει τις γυναίκες να φορούν πέπλο στο κεφάλι τους: για μια ανύπαντρη γυναίκα αυτό είναι σημάδι παρθενίας και για μια παντρεμένη είναι ένδειξη πίστης και υποταγής στον άντρα της. Σύμφωνα με τους νόμους εκείνης της εποχής, οι σκλάβοι και οι πόρνες έπρεπε να περπατούν με γυμνά τα κεφάλια τους. Ο Απόστολος γράφει ότι η γυναίκα πρέπει να φοράει πέπλο για χάρη του αγγέλου. Ο Φύλακας Άγγελος πλησιάζει τους αγνούς και συνδυάζει την προσευχή του με την προσευχή τους. και ένας άγγελος δεν μπορεί να πλησιάσει έναν άνθρωπο που σαγηνεύει τους άλλους, όπως ένα περιστέρι δεν μπορεί να πλησιάσει τον καπνό της φωτιάς.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος καταδικάζει τις γυναίκες που, στο δρόμο για την εκκλησία, ντύνονται με ακριβά ρούχα, κατσαρώνουν τα μαλλιά τους και αλείφουν το πρόσωπό τους με μπογιά. Μια τέτοια γυναίκα δεν σκέφτεται τη μετάνοια για τις αμαρτίες, αλλά το να προκαλεί τον θαυμασμό των ανδρών και το φθόνο των γυναικών ακόμη και στην εκκλησία. Ταυτόχρονα, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος κατακρίνει και όσους από ματαιοδοξία ντύνονται σκόπιμα με σκισμένα, ζητιάνα ρούχα, ώστε να θεωρείται ασκητής. Ο άγιος μιλά με εγκώμια για την πνευματική του κόρη Ολυμπιάδα γιατί ντυνόταν απλά και σεμνά, για να μην ξεχωρίζει από τον κόσμο.
Είναι ιδιαίτερα εξωφρενικό όταν μια γυναίκα με βαμμένα χείλη φιλάει εικόνες αφήνοντας κόκκινες κηλίδες πάνω τους ή πλησιάζει τη Θεία Κοινωνία και η μπογιά από τα χείλη της, πέφτοντας στο κουτάλι, αναμειγνύεται με το Αίμα του Χριστού. Η ενδυμασία πρέπει να αντιστοιχεί στο φύλο, την ηλικία και τον τόπο, και το σημαντικότερο, στη χριστιανική ταυτότητα.
Πρόσφατα, έχει γίνει έθιμο οι γυναίκες να φορούν ανδρικά ρούχα που εφαρμόζουν σφιχτά στο σώμα. Το βρίσκουν όμορφο, άνετο και μοντέρνο. Εδώ όμως υπάρχει κάτι άλλο: να δείχνεις τα περιγράμματα του σώματός σου, σαν μια γραφική εικόνα της δικής σου φιγούρας. Η αλλαγή των ρούχων από γυναικεία σε ανδρικά, και για τους άνδρες, το κατσάρωμα των μαλλιών και το βάψιμο των χειλιών τους είναι απώλεια της αίσθησης του φύλου τους, μια νοητική μετατόπιση και συχνά έκφραση διεστραμμένων συναισθημάτων. Ένας ηλικιωμένος μου είπε πώς γινόταν ένα πάρτι μασκέ στα παιδικά του χρόνια. Οι γονείς ετοίμασαν εξαιρετικά ρούχα για τα παιδιά τους. Ο ένας ήταν ντυμένος Ινδός, στον άλλον δόθηκε μάσκα αρκούδας και του φόρεσαν ένα μακρύ γυναικείο φόρεμα, τα χείλη του ήταν βαμμένα, οι βλεφαρίδες του μαύρισαν και έτσι προετοιμάστηκε για τη μεταμφίεση. Και θυμήθηκε ότι ξαφνικά ένιωσε γυναίκα και κάποια εξαιρετικά λάγνα συναισθήματα ξύπνησαν στην ψυχή του. Ποτέ, ούτε πριν ούτε μετά από αυτό, δεν του είχε συμβεί κάτι τέτοιο. Ήταν μια ζωντανή αίσθηση της αλλαγής φύλου ενός παιδιού.
Στις μέρες μας, παράλληλα με την ενδυμασία, διαδίδονται ολοένα και περισσότερο οι διεστραμμένες σεξουαλικές σχέσεις, που σαν τσουνάμι πλημμύρισαν τη γη. Τώρα πείθουν τον κόσμο ότι οι διαστροφές είναι φυσικές, καθώς εξαρτώνται από το ορμονικό σύστημα. Αλλά η Νεκρά Θάλασσα, που έγινε ο τάφος των Σοδομιτών, με το ορμονικό τους σύστημα, είναι ένα αιώνιο, άφθαρτο μνημείο για το πόσο αποτρόπαιο είναι αυτό το αμάρτημα ενώπιον του Θεού. Τα Σόδομα καταστράφηκαν από φωτιά που κατέβηκε από τον ουρανό. τα ερείπιά του τα κατάπιε η θάλασσα και η κοιλάδα γύρω της μετατράπηκε σε αλυκή, όπου για τρεις χιλιάδες χρόνια δεν φύτρωναν δέντρα, πόλεις και χωριά δεν χτίστηκαν, οι Βεδουίνοι δεν βοσκούσαν τα κοπάδια των προβάτων τους, ούτε καν ψάρια δεν μπορούσε να ζήσει στα νερά της Νεκράς Θάλασσας.
Η Βίβλος περιέχει μια τρομερή επίπληξη, σαν κατάρα, εναντίον των ανδρών που φορούν γυναικεία ρούχα και των γυναικών που φορούν ανδρικά ρούχα.
Η αγνότητα είναι μια ολοκληρωμένη εντολή. Πρέπει να είναι η εσωτερική κατάσταση ενός ατόμου και να εκδηλώνεται εξωτερικά. Ένας Χριστιανός πρέπει να είναι αγνός και δημόσια και ιδιωτικά. Χωρίς αγνότητα είναι αδύνατο να αποκτήσεις χάρη, και χωρίς χάρη υπάρχει χαρά στη γη και αιώνια σωτηρία στον ουρανό.
Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ( Καρελίν ) . Ένδυση!!?
Ένας από τους βασικούς κανόνες της πνευματικής ζωής είναι να θυμόμαστε ότι τόσο το καλό όσο και το κακό ξεκινούν από λίγα. Στο Βιβλίο του Ιώβ εμφανίζεται η μυστηριώδης λέξη «ηθικό», ως το όνομα κάποιου παράξενου πλάσματος. Αυτό είναι ένα αμαρτωλό πάθος, που όταν εμφανίζεται, είναι μικρό σαν μυρμήγκι, ελάχιστα ορατό στα μάτια. Αλλά αν χάσεις χρόνο και δεν την ξεκόψεις από την καρδιά σου, τότε εκείνο γίνεται λιοντάρι που αρπάζει το θήραμά του και βυθίζει τα δόντια του μέσα του. Τότε είναι δύσκολο να πολεμήσεις την αμαρτία που έχει κυριεύσει την ψυχή, όπως ένας άνθρωπος που πολεμά ένα αρπακτικό θηρίο. Η πατερική εμπειρία μας διδάσκει να μην ενδίδουμε στην αμαρτία σε μικρά πράγματα και να μην θεωρούμε τίποτα ασήμαντο στην πνευματική ζωή. Η αμαρτία που περνά απαρατήρητη και δεν αφαιρείται από την ψυχή είναι σαν μια σπίθα που δεν σβήνει εγκαίρως, η οποία μπορεί να μετατραπεί σε μια τσουχτερή φλόγα φωτιάς. Συχνά, τα δάση καίγονταν από μια άσβεστη φωτιά και ένα ολόκληρο χωριό κάηκε από κάρβουνα που έπεσαν από τη σόμπα. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η αμαρτία είναι μια εκρηκτική ουσία που κρύβεται στην ψυχή ενός ατόμου και οι εξωτερικές εντυπώσεις είναι μια θρυαλλίδα σε αυτήν.
Ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσάνινοφ, ο μεγάλος δάσκαλος του ασκητισμού, τονίζει ότι το περιεχόμενο και η μορφή συνδέονται μεταξύ τους. Το περιεχόμενο βρίσκει την κατάλληλη μορφή και η φόρμα διατηρεί το περιεχόμενο. Εάν σχηματιστεί μια ρωγμή στην κανάτα, το νερό θα ρέει σταδιακά από αυτήν. Ο Άγιος Ιγνάτιος συμβούλευε τους μοναχούς να μην παραμελούν τα εξωτερικά, αν και τόνισε ότι το κέντρο της μοναστικής ζωής είναι η απόκτηση της εσωτερικής προσευχής. Ο Brianchaninov ξεκινά το βιβλίο του «An Offering to Modern Monasticism» με μια περιγραφή της εξωτερικής συμπεριφοράς, σαν να κινείται από το πιο εύκολο στο πιο δύσκολο. Συμβουλεύει να μάθετε πρώτα να συμπεριφέρεστε αξιοπρεπώς, να ελέγχετε το σώμα σας, μετά να συγκρατείτε τα συναισθηματικά σας συναισθήματα και μετά να προχωρήσετε στην εγκάρδια προσευχή, σαν να κινείστε από την περιφέρεια στο κέντρο.
Η καρδιά μας είναι μια ακρόπολη στην οποία κατοικεί η χάρη του βαπτίσματος και του προπατορικού αμαρτήματος. Για να καταλάβετε αυτό το φρούριο, πρέπει να ξεκινήσετε μια σωστή πολιορκία όπως σε πόλεμο: πρώτα, μέσω του φόβου του Θεού, συγκρατήστε τον εαυτό σας από χονδροειδείς σωματικές αμαρτίες και μετά από ψυχικές αμαρτίες. Όποιος σκέφτεται με τη δύναμη της θέλησης χωρίς επαρκή προετοιμασία για να ενώσει ένα μυαλό βουλωμένο από διάφορες εντυπώσεις και φαντασιώσεις με μια παθιασμένη καρδιά, θα γελοιοποιηθεί από τον δαίμονα. Το Patericon περιέχει μια ιστορία για το πώς ένας γέρος μοναχός, ερχόμενος από την έρημο στην πόλη, είδε έναν νεαρό μοναχό να φεύγει από ένα δημόσιο λουτρό. Ο γέροντας τον πήρε στην άκρη και άρχισε να τον νουθετεί ότι μια τέτοια ελευθερία θα μπορούσε να καταλήξει σε μια βαριά αμαρτωλή πτώση. Ο νεαρός μοναχός απάντησε με τόλμη:
«Για όσους έχουν αποκτήσει καθαρότητα καρδιάς, όλα είναι αγνά». Ο γέροντας αναστέναξε και είπε στον εαυτό του: «Για πολλά χρόνια, όντας στην έρημο, δεν μπορούσα να αποκτήσω καθαρότητα καρδιάς. Και αυτός ο νεαρός, περιπλανώμενος στα λουτρά και τις αγορές, νομίζει ότι έχει πετύχει την απάθεια». Μετά από λίγο, ο φόβος του γέροντα έγινε πραγματικότητα: ο νεαρός μοναχός πιάστηκε να πορνεύει με τη σύζυγο του δημάρχου και του επιβλήθηκε αυστηρή τιμωρία και εξαιτίας του, μια κηλίδα ντροπής έπεσε στους ασκητές.
Μερικοί Χριστιανοί, επιδίδοντας σε άσεμνη ψυχαγωγία, ισχυρίζονται ότι δεν βιώνουν κανένα πάθος. Τέτοιες διαβεβαιώσεις είναι είτε ψέματα είτε αυταπάτη. Ο Άγιος Ιωάννης ο Κλίμακος γράφει ότι μερικές φορές ο διάβολος αφήνει έναν άνθρωπο για λίγο, ώστε να χάσει την προσοχή του, πιστεύοντας ότι έχει ήδη νικήσει την αμαρτία. Έτσι μια αλεπού προσποιείται ότι είναι νεκρή για να κάτσει ένα πουλί στο κεφάλι της νομίζοντας ότι είναι πτώμα που μπορεί να ραμφιστεί και μετά, πηδώντας ξαφνικά, αρπάζει το θήραμά της.
Είπαμε ότι το περιεχόμενο και η μορφή συνδέονται στενά μεταξύ τους: η αλλαγή του περιεχομένου πρέπει να αλλάξει τη μορφή και το σπάσιμο της φόρμας αλλάζει το περιεχόμενο. Από αυτή την άποψη, τα ρούχα είναι απαραίτητο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ηθικής. Η Αγία Γραφή λέει ότι μετά την πτώση, η γύμνια των προπατόρων προκάλεσε μέσα τους ένα αίσθημα πάθους και γι' αυτό ο Θεός τους έδωσε το πρώτο ένδυμα, φτιαγμένο από δέρματα ζώων. Ξεφεύγοντας κάπως στο πλάι, πρέπει να πούμε ότι ο Αδάμ και η Εύα πριν από την Πτώση δεν ήταν γυμνοί στην κατανόηση της λέξης. Τους περιέβαλε η χάρη του Θεού σαν εκτυφλωτικό φως. φορούσαν μια ρόμπα που φαινόταν φτιαγμένη από αυτό το αστραφτερό και ιριδίζον φως.
Μερικοί Χριστιανοί, επιδίδοντας σε άσεμνη ψυχαγωγία, ισχυρίζονται ότι δεν βιώνουν κανένα πάθος. Τέτοιες διαβεβαιώσεις είναι είτε ψέματα είτε αυταπάτη. Ο Άγιος Ιωάννης ο Κλίμακος γράφει ότι μερικές φορές ο διάβολος αφήνει έναν άνθρωπο για λίγο, ώστε να χάσει την προσοχή του, πιστεύοντας ότι έχει ήδη νικήσει την αμαρτία. Έτσι μια αλεπού προσποιείται ότι είναι νεκρή για να κάτσει ένα πουλί στο κεφάλι της νομίζοντας ότι είναι πτώμα που μπορεί να ραμφιστεί και μετά, πηδώντας ξαφνικά, αρπάζει το θήραμά της.
Είπαμε ότι το περιεχόμενο και η μορφή συνδέονται στενά μεταξύ τους: η αλλαγή του περιεχομένου πρέπει να αλλάξει τη μορφή και το σπάσιμο της φόρμας αλλάζει το περιεχόμενο. Από αυτή την άποψη, τα ρούχα είναι απαραίτητο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ηθικής. Η Αγία Γραφή λέει ότι μετά την πτώση, η γύμνια των προπατόρων προκάλεσε μέσα τους ένα αίσθημα πάθους και γι' αυτό ο Θεός τους έδωσε το πρώτο ένδυμα, φτιαγμένο από δέρματα ζώων. Ξεφεύγοντας κάπως στο πλάι, πρέπει να πούμε ότι ο Αδάμ και η Εύα πριν από την Πτώση δεν ήταν γυμνοί στην κατανόηση της λέξης. Τους περιέβαλε η χάρη του Θεού σαν εκτυφλωτικό φως. φορούσαν μια ρόμπα που φαινόταν φτιαγμένη από αυτό το αστραφτερό και ιριδίζον φως.
Από όλα τα πλάσματα που έζησαν στην Εδέμ, από όλα τα λουλούδια που άνθησαν σε αυτήν, το πιο όμορφο ήταν ο άνθρωπος στη χάρη του Θεού. Κατά την ανάσταση των νεκρών, οι άνθρωποι δεν θα αναστηθούν γυμνοί: οι δίκαιοι θα λάμπουν σαν τον ήλιο, περιτριγυρισμένοι από ένα φωτοστέφανο ακτίνων, και οι αμαρτωλοί θα αναστηθούν με σκοτεινά ρούχα παρόμοια με τις αμαρτίες τους, αναστημένοι σε αιώνιο πένθος.
Η επανάσταση στην ηθική προκάλεσε επανάσταση στα ρούχα. Έχουν εμφανιστεί νέες μόδες. Αν για τους Χριστιανούς ένας από τους σκοπούς της ένδυσης είναι να προστατεύουν τον εαυτό τους και τους άλλους από τον πειρασμό, τότε οι νέες μόδες έχουν κατά κύριο λόγο τον αντίθετο στόχο: να τραβήξουν την προσοχή στο ανθρώπινο σώμα και να προκαλέσουν ένα αίσθημα λαγνείας.
Η επανάσταση στην ηθική προκάλεσε επανάσταση στα ρούχα. Έχουν εμφανιστεί νέες μόδες. Αν για τους Χριστιανούς ένας από τους σκοπούς της ένδυσης είναι να προστατεύουν τον εαυτό τους και τους άλλους από τον πειρασμό, τότε οι νέες μόδες έχουν κατά κύριο λόγο τον αντίθετο στόχο: να τραβήξουν την προσοχή στο ανθρώπινο σώμα και να προκαλέσουν ένα αίσθημα λαγνείας.
Όσοι περπατούν ημίγυμνοι και ισχυρίζονται ότι δεν νιώθουν πάθος λένε ψέματα στον εαυτό τους. Μοιάζουν με έναν μεθυσμένο που ισχυρίζεται ότι είναι νηφάλιος - είναι η γη που τρέμει κάτω από τα πόδια του. Όταν η ντροπή αμβλύνεται, η χάρη φεύγει, το πάθος γίνεται μόνιμη κατάσταση του ανθρώπου και δεν το βλέπει πια, όπως το ψάρι δεν βλέπει το νερό στο οποίο κολυμπά.
... Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ( Καρελίν ) .
... Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ( Καρελίν ) .
Παύλος και ο Σίλας στη φυλακή!! ΠΡΆΞΕΙΣ ΤΏΝ ΑΠΟΣΤΌΛΩΝ ΚΕΦΆΛΑΙΟ 16.
Παύλος και ο Σίλας στη φυλακή
16Μια μέρα, καθώς πηγαίναμε στον τόπο της προσευχής, συνέβη να συναντήσουμε μια δούλη που είχε μαντικό πνεύμα και με τις μαντείες της απέφερε πολλά κέρδη στους κυρίους της. 17Αυτή ακολουθούσε τον Παύλο και το Σίλα και φώναζε: «Αυτοί οι άνθρωποι είναι δούλοι του ύψιστου Θεού, που μας κηρύττουν την οδό της σωτηρίας!» 18Αυτό το έκανε πολλές μέρες. Ο Παύλος αγανάκτησε· γύρισε πίσω και είπε στο πνεύμα: «Σε διατάζω στο όνομα του Ιησού Χριστού να βγεις απ’ αυτήν». Την ίδια στιγμή βγήκε το πνεύμα. 19Όταν είδαν τ’ αφεντικά της ότι μαζί με το πνεύμα χάθηκε κι η ελπίδα του κέρδους που είχαν από την εργασία της, έπιασαν τον Παύλο και το Σίλα και τους έσυραν στην αγορά για να τους παρουσιάσουν στις αρχές. 20Τους οδήγησαν μπροστά στους ανώτατους άρχοντες της πόλης και είπαν: «Αυτοί οι άνθρωποι είναι Ιουδαίοι 21και προκαλούν ταραχές στην πόλη. Θέλουν να εισαγάγουν έθιμα που δεν επιτρέπεται σ’ εμάς, που είμαστε Ρωμαίοι, να τα δεχτούμε ή να τα τηρήσουμε».
22Τότε ο λαός ξεσηκώθηκε εναντίον τους. Οι άρχοντες τους έσκισαν τα ρούχα και έδωσαν διαταγή να τους ραβδίσουν. 23Τους έδωσαν πολλά χτυπήματα και μετά τους έβαλαν στη φυλακή κι έδωσαν εντολή στο δεσμοφύλακα να τους φυλάει ασφαλισμένους καλά. 24Αυτός, εφόσον πήρε μια τέτοια εντολή, τους έβαλε στο πιο εσωτερικό κελί και για λόγους ασφάλειας έσφιξε τα πόδια τους στην ξυλοπέδη.
Γύρω στα μεσάνυχτα, ο Παύλος και ο Σίλας προσεύχονταν και έψελναν ύμνους στο Θεό· και τους άκουγαν οι φυλακισμένοι. 26Ξαφνικά έγινε ένας σεισμός τόσο δυνατός, που σαλεύτηκαν τα θεμέλια της φυλακής. Αμέσως άνοιξαν όλες οι πόρτες και τα δεσμά των φυλακισμένων λύθηκαν. 27Ο δεσμοφύλακας ξύπνησε· κι όταν είδε τις πόρτες της φυλακής ανοιχτές, έβγαλε το σπαθί του κι ήθελε να σκοτωθεί, νομίζοντας ότι οι φυλακισμένοι είχαν δραπετεύσει. 28Τότε ο Παύλος του φώναξε: «Μην κάνεις κανένα κακό στον εαυτό σου! Είμαστε όλοι εδώ». 29Ο δεσμοφύλακας ζήτησε να του φέρουν φώτα, πήδηξε μέσα στο κελί, και τρομαγμένος έπεσε στα πόδια του Παύλου και του Σίλα. 30Ύστερα τους έβγαλε έξω και τους ρώτησε: «Κύριοι, τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;»
31Αυτοί του είπαν: «Πίστεψε στον Κύριο Ιησού Χριστό, και θα σωθείς κι εσύ και το σπίτι σου». 32Και κήρυξαν σ’ αυτόν και σ’ όσους ήταν στο σπίτι του το λόγο του Κυρίου.
33Ο δεσμοφύλακας τους πήρε την ίδια εκείνη ώρα μέσα στη νύχτα κι έπλυνε τις πληγές τους· ύστερα βαφτίστηκε αμέσως ο ίδιος και όλη η οικογένειά του. 34Κατόπιν τους ανέβασε στο σπίτι του και τους έστρωσε τραπέζι. Ήταν πανευτυχής που κι αυτός και όλη η οικογένειά του είχαν βρει την πίστη στο Θεό.
35Όταν ξημέρωσε, οι άρχοντες έστειλαν τους κλητήρες στο δεσμοφύλακα και του είπαν: «Απόλυσε τους ανθρώπους εκείνους».
36Ο δεσμοφύλακας μετέφερε τα λόγια αυτά στον Παύλο: «Οι άρχοντες», του είπε, «έστειλαν εντολή ν’ απολυθείτε. Τώρα, λοιπόν, βγείτε και πηγαίνετε στο καλό». 37Ο Παύλος όμως είπε στους κλητήρες: «Μας έδειραν δημοσίως χωρίς να μας δικάσουν, αν και είμαστε Ρωμαίοι πολίτες, μας έκλεισαν στη φυλακή, και τώρα μας διώχνουν στα κρυφά; Όχι βέβαια! Να ’ρθούν να μας βγάλουν αυτοί οι ίδιοι». 38Οι κλητήρες μετέφεραν στους άρχοντες τα λόγια αυτά. Εκείνοι όταν άκουσαν ότι είναι Ρωμαίοι, φοβήθηκαν. 39Ήρθαν και τους ζήτησαν συγνώμη, τους έβγαλαν έξω και τους παρακαλούσαν να φύγουν από την πόλη. 40Αυτοί βγήκαν από τη φυλακή και πήγαν στο σπίτι της Λυδίας. Εκεί είδαν τους αδερφούς, τους ενθάρρυναν και έφυγαν.
Η ΔΙΑΦΟΡΆ!!
"Ο άνθρωπος είναι ένα ον που μπορεί να είναι τόσο καλός ώστε να ευχαριστεί τον Θεό, αλλά μπορεί επίσης να είναι τόσο κακός ώστε να ντροπιάζει ακόμη και τον διάβολο. Δείτε τι μεγάλη διαφορά! Το πού θα είμαστε εξαρτάται από εμάς."
Πατριάρχης Σερβίας Παύλος
Όταν ρωτήθηκε γιατί απεικόνισε τον Σατανά - ως ανδρόγυνο στην ταινία - The Passion of the Christ.
Όταν ρωτήθηκε γιατί απεικόνισε τον Σατανά - ως ανδρόγυνο στην ταινία - The Passion of the Christ, σχεδόν μια όμορφη ύπαρξη, που υποδύεται η Rosalinda Celentano - με τον τρόπο που έκανε, ο σκηνοθέτης Mel Gibson απάντησε: «Πιστεύω ότι ο Διάβολος είναι αληθινός, αλλά μην πιστεύετε ότι εμφανίζεται πολύ συχνά με κέρατα και καπνό και μια διχαλωτή ουρά.
"Αυτό προσπάθησα να κάνω με τον διάβολο στην ταινία. Το πρόσωπο του ηθοποιού είναι συμμετρικό, όμορφο με μια ορισμένη έννοια, αλλά όχι εντελώς. Για παράδειγμα, της ξυρίσαμε τα φρύδια. Μετά την πυροβολήσαμε σχεδόν σε αργή κίνηση για να το κάνει" Μην τη δεις να αναβοσβήνει — αυτό δεν είναι φυσιολογικό Μεταγλωττίσαμε με αντρική φωνή στη Γεθσημανή, παρόλο που ο ηθοποιός είναι γυναίκα… Αυτό είναι το κακό, να παίρνεις κάτι που είναι καλό και να το στρίβεις λίγο».
Ιούδας ο Ισκαριώτης, το τραγικότερο πρόσωπο.
Ιούδας ο Ισκαριώτης, το τραγικότερο πρόσωπο.
Εκείνος που επέλεξε την προδοσία..
Ποιός όμως στ' αληθινά ήταν αυτός που είναι το τραγικότερο πρόσωπο της ανθρώπινης Ιστορίας;
Από προφορική διήγηση του μακαριστού φωτισμένου Γέροντος Εφραίμ, Δικαίου της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα και του Αγίου Αντωνίου στις Καρυές του Αγίου Όρους,
πληροφορούμαστε αυτά που ακολουθούν, κάποιες θλιβερές αλήθειες που δεικνύουν το αληθινό του πρόσωπο μα και το απύθμενο έλεος του Χριστού μας:
Έχουμε δυο Ιούδες στον κύκλο των Αγιοτάτων 12 Αποστόλων .
Ο πρώτος είναι ο Άγιος Ιούδας ο αδελφόΘεος , ο επονομαζόμενος Θαδδαίος ή και Λεββαίος, κατά σάρκα υιός Ιωσήφ του Μνήστορος και της πρώτης συζύγου του ονόματι Σαλώμης. Ιάκωβος και Ιωσής, Σίμων και Ιούδας …
Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ο γεννηθείς εις την Ισκαρία και οι γονείς αυτού Σίμων και Μαρία. οίτινες είχαν ακόμη έναν υιό.
Ήταν ο μοναδικός Ιουδαίος μαθητής του Χριστού μας, διότι όλοι οι υπόλοιποι 11 μαθητές ήταν Γαλιλαίοι.
Άλλο Γαλιλαίος και άλλο Ιουδαίος από πλευράς γλωσσολογικής αλλά και συναισθηματικής.
Συνήθως οι Γαλιλαίοι εκείνον τον καιρό ήταν ευαίσθητοι στην ψυχή, απλούστατοι, ανυπόκριτοι και ανεπιτήδευτοι …
Όχι όλοι …
Κυρίως αυτοί που ο Χριστός μας διάλεξε και ο απλός λαός …
Οι Ιουδαίοι ήταν πιο γνωστικοί πιο απαιτητικοί στο θέμα του αναμενόμενου Μεσσία …
Πιο αυστηροί και σκληρόκαρδοι,
δεν δέχονταν εύκολα-εύκολα έναν αναμενόμενο Μεσσία τύπου Ιησού Χριστού ο οποίος έλεγε ότι η Βασιλεία η δική μου δεν είναι εκ του κόσμου τούτου αλλά εξ ουρανού …
Δεν θέλουμε Ουράνιες Βασιλείες έλεγαν οι Ιουδαίοι .
Θέλουμε επίγειες …
Να μας ελευθερώσει από τους Ρωμαίους ώστε να φτιαχτεί μια Οικουμενική Παντοκρατορία …
Να γίνουμε Πλανητάρχες …
Τέτοιον Μεσσία θέλουμε …
Και θέλουν ως σήμερα!
Εις το διάστημα της εφηβείας του ο Ιούδας ο Ισκαριώτης σε μια διαμάχη σκότωσε τον αδερφό του με μαχαίρι!
Αδελφοκτόνος!
Απόγονος Κάιν του πρώτου αδελφοκτόνου!
Ο φυσικός του πατέρας συνεπλάκη δριμύτατα μαζί του και αγρίεψε τόσο ο Ιούδας ο Ισκαριώτης που εφόνευσε και αυτόν!
Γίνεται λοιπόν και Πατροκτόνος, πριν συμπληρώσει καν το 20ο έτος της ηλικίας του!
Ύστερα επεθύμει να πάρει γυναίκα …
Η μητέρα του Μαρία τον εξεδίωξε κακήν κακώς και μετέβη αλλού για να εργαστεί..
Είναι στην ηλικία πλέον συνομήλικος του Χριστού μας …
Μεταβάς εις Ιεροσόλυμα, εργάστηκε για λίγο και έκανε εργασίες μικρές, όχι επειδή ήθελε να εργαστεί αλλά επειδή του άρεσαν πάρα πολύ τα χρήματα …
Ήταν εξαιρετικά φιλοχρήματος.
Το πάθος της Φιλαργυρίας …να βλέπει τα χρήματα, να ακούει τον κρότο τους... Τότε ήταν μεταλλικά τα χρήματα …
Πέρασαν λίγα χρόνια και αυτός ήθελε να παντρευτεί …
Βρήκε λοιπόν μια Γυναίκα και μέσα σε ελάχιστο χρόνο παντρεύτηκαν …
Αυτή ήταν 15 χρόνια μεγαλύτερή του ..
Εκείνος 28 και αυτή σχεδόν 45 …
Την έλεγαν …Μαρία και ήταν …απίστευτο φαίνεται … η ίδια η μάνα του!
Αυτό έχει εξήγηση.
Ο Ιούδας γύρισε αγνώριστος από τα Ιεροσόλυμα …
Δεν τον γνώρισε ούτε η ίδια του η μάνα!
Και αυτός δεν την γνώρισε γιατί από τον πόνο και την πολύ εξαντλητική προσευχή, είχε και εκείνη αλλοιωθεί και είχε γίνει πραγματικά αγνώριστη…
Η μάνα διαισθητικά καταλαβαίνει το παιδί της ό, τι κι αν έχει γίνει…
Το παιδί μπορεί να μην καταλάβει αλλά όχι η μητέρα …
Φανταστείτε πόσο άγριος τύπος είχε γίνει και σε τι επίπεδα αγριότητας είχε φτάσει ο Ιούδας στα Ιεροσόλυμα …
Μόλις φυσικά διαπίστωσαν ότι ήταν μάνα και γιός,
χώρισαν και δεν σύναψαν σχέσεις …
Σε αυτήν την κατάσταση τον βρήκε ο Χριστός μας, τον κάλεσε ως μαθητή Του και τον έκανε μάλιστα και ταμία της συνοδείας.
Το περιγράφει ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος …
Και το γλωσσόκομον εβάσταζεν …
Τι σημαίνει εβάσταζεν ;
Στο κομπόδεμα; Στο κορβανά;
Όχι αυτό είναι κοινό ταμείο …Εβάσταζεν στις τσέπες του ..Του έδιναν χρήματα …Απ τα 100 έβαζε τα 70 στην τσέπη του.
Γνώριζε φυσικά ο Χριστός μας.
Ουδέποτε τον ήλεγξε!
Ούτε μια φορά …
Μόνο μια …Ιούδα φιλήματι παραδίδεις τον υιό του ανθρώπου ;
Στο τέλος αυτοκτόνησε …
Ένας γέροντας είχε πληροφορηθεί, έλεγε ο παππούλης ο Παΐσιος περί Ιούδα …Το που βρίσκεται …
Θαυμάστε την άβυσσο της Αγάπης του Χριστού μας για αυτόν .
Καθώς ανέβαινε στο Όρος των ελαιών, λέει στον λογισμό του ο Ιούδας:
Αφού ο Ιησούς θα σταυρωθεί, θα πάει στον Άδη η ψυχή του …
Θα αυτοκτονήσω και εγώ, θα κατέβει η ψυχή μου στον Άδη, θα του βάλω μετάνοια και θα με συγχωρέσει…
Κρεμάστηκε λοιπόν την ίδια ώρα που ο Χριστός μας μαρτυρεί …ξημερώνοντας Μεγάλη Παρασκευή…
Ο Χριστός μας βλέπει τον Ιούδα ως Θεός και διατάζει το δέντρο να γείρει το κλωνάρι.
Και ενώ το κλωνάρι έγειρε,
τα άκρα των ποδιών του Ιούδα ακουμπούσαν στη γη και δεν μπορούσε έτσι να τελειωθεί, να απαγχονιστεί …
Ξημέρωσε Μεγάλη Παρασκευή .
Ο Χριστός μας παραμένει 6 ώρες επί του Σταυρού,
33 ώρες στον Άδη …
Αναστήθηκε ο Χριστός μας και ακόμα ο Ιούδας βασανιζόταν …Ζωντανός τόσες ώρες ….
Γιατί;
Εδώ είναι το μυστικό!
Μήπως και μετανοήσει …Μήπως και πει: Θεέ μου! ήμαρτον!
Αυτό είναι μέγα θαύμα!
Θα κοβόταν το σχοινί και ο Ιούδας θα γινόταν καλά.
Αναστήθηκε ο Χριστός μας και εφόσον ο Ιούδας δεν μετανόησε , έδωσε ο Θεός το τέλος …
Τότε σαν σούστα που είχε γίνει το δέντρο, τινάχτηκε απότομα προς τα πάνω και τον πέταξε προς την άλλη μεριά.
Έπεσε με την κοιλιά προς τα κάτω σε μια μυτερή πέτρα και μπήκε αυτή μέσα στα σπλάχνα του.
Το θέαμα ήταν αποκρουστικό….
Ο Ιούδας μεταμελήθηκε, δεν μετανόησε!
Ποια είναι η διαφορά;
Η μεταμέλεια του Ιούδα βγαίνει από την άκρη των χειλιών:
Ήμαρτον παραδούς αίμα αθώου …Δεν βγαίνει από μέσα του.
Ενώ στον Πέτρο, μόνο η προδοσία βγήκε από τα χείλη του.
Μέσα του αναγνώριζε τον Χριστό μας.
Ήταν προδότης του στόματος, όχι της καρδιάς.
Αυτός μετανόησε και πλήρωσε τον κανόνα του.
Είπατε τοις μαθηταίς αυτού και τω Πέτρω …
Ακόμα ο Πέτρος δεν είναι μαθητής του Κυρίου …
Αργότερα έγινε η αποκατάσταση, με το:
Πέτρο φιλείς με…;
Ο Πέτρος έκανε πιο μεγάλο αμάρτημα, έστω και λεκτικό.
Τρεις φορές πρόδωσε τον Χριστό μας ο οποίος και του το είχε πει στον Μυστικό Δείπνο.
Μα εκείνος μετανόησε, ενώ ο Ιούδας ποτέ…
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από εκπομπή του Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως
Δημήτρης Γεωργαντώνης - facebook
Η πάλη μέ τό Διάβολο καί η πανοπλία του Θεού (Εφ. στ΄ 10-20)
Η πάλη μέ τό Διάβολο καί η πανοπλία του Θεού (Εφ. στ΄ 10-20)
Το κείμενο του Αποστόλου Παύλου
Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί μου, ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ καὶ ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος αὐτοῦ. 11 ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς το δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου· 12 ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις. 13 διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ, ἵνα δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ καὶ ἅπαντα κατεργασάμενοι στῆναι. 14 στῆτε οὖν περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺν ὑμῶν ἐν ἀληθείᾳ, καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης, 15 καὶ ὑποδησάμενοι τοὺς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης, 16 ἐν πᾶσιν ἀναλαβόντες τὸν θυρεὸν τῆς πίστεως, ἐν ᾧ δυνήσεσθε πάντα τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένα σβέσαι· 17 καὶ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε, καὶ τὴν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, ὅ ἐστι ῥῆμα Θεοῦ, 18 διὰ πάσης προσευχῆς καὶ δεήσεως, προσευχόμενοι ἐν παντὶ καιρῷ ἐν Πνεύματι, καὶ εἰς αὐτὸ τοῦτο ἀγρυπνοῦντες ἐν πάσῃ προσκαρτερήσει καὶ δεήσει περὶ πάντων τῶν ἁγίων, 19 καὶ ὑπὲρ ἐμοῦ, ἵνα μοι δοθῇ λόγος ἐν ἀνοίξει τοῦ στόματός μου, ἐν παρρησίᾳ γνωρίσαι τὸ μυστήριον τοῦ εὐαγγελίου, 20 ὑπὲρ οὗ πρεσβεύω ἐν ἁλύσει, ἵνα ἐν αὐτῷ παρρησιάσωμαι ὡς δεῖ με λαλῆσαι.
«Τὰ ὀστᾶ τὰ ξηρά», λέει, «ἀκούσατε λόγον Κυρίου…» (Ἰεζ. 37,4).
Ο προφήτης Ιεζεκιήλ εἶδε ὅραμα (κεφ. 37ο).
Ὁ Κύριος τὸν μεταφέρει σὲ μιὰ πεδιάδα γεμάτη ἀνθρώπινα ὀστᾶ. Κ᾽ ἐνῷ ὁ προφήτης τὰ βλέπει περίλυπος, φωνὴ Κυρίου τὸν ἐρωτᾷ·
«Υἱὲ ἀνθρώπου, τὰ ὀστᾶ αὐτὰ μποροῦν νὰ ξαναζήσουν;».
«Σὺ γνωρίζεις, Κύριε», ἀπαντᾷ ὁ προφήτης.
Ὁ Κύριος τὸν διατάζει νὰ κηρύξῃ στὰ ὀστᾶ, κι αὐτὸς κάνει τὸ περίεργο κήρυγμα.
«Τὰ ὀστᾶ τὰ ξηρά», λέει, «ἀκούσατε λόγον Κυρίου…» (Ἰεζ. 37,4).
Ὁ Κύριος τὸν μεταφέρει σὲ μιὰ πεδιάδα γεμάτη ἀνθρώπινα ὀστᾶ. Κ᾽ ἐνῷ ὁ προφήτης τὰ βλέπει περίλυπος, φωνὴ Κυρίου τὸν ἐρωτᾷ·
«Υἱὲ ἀνθρώπου, τὰ ὀστᾶ αὐτὰ μποροῦν νὰ ξαναζήσουν;».
«Σὺ γνωρίζεις, Κύριε», ἀπαντᾷ ὁ προφήτης.
Ὁ Κύριος τὸν διατάζει νὰ κηρύξῃ στὰ ὀστᾶ, κι αὐτὸς κάνει τὸ περίεργο κήρυγμα.
«Τὰ ὀστᾶ τὰ ξηρά», λέει, «ἀκούσατε λόγον Κυρίου…» (Ἰεζ. 37,4).
ΣΗΜΕΡΑ ΑΛΛΑΞΑΝΤΑ ΙΕΡΑ ΑΜΦΙΑ ΤΟΥΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗΤΟΥ ΡΩΣΣΟΥΜετά από 19 χρόνια !!!
ΣΗΜΕΡΑ ΑΛΛΑΞΑΝ
ΤΑ ΙΕΡΑ ΑΜΦΙΑ ΤΟΥ
ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ
ΤΟΥ ΡΩΣΣΟΥ
Μετά από 19 χρόνια
Με τη χάρη του Θεού, μετά από 19 χρόνια και κατόπιν εμφανίσεων του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου σε ευλαβείς αδελφούς μας χριστιανούς, σήμερα 18 Απριλίου 2024, αλλάχθηκαν τα ιερά άμφιά του.
Μια σπάνια τελετή, που πάντοτε πραγματοποιείται κεκλεισμένων των θυρών.
Το σπουδαίο είναι ότι η αλλαγή των αμφίων γίνεται μετά από αίτημα του ίδιου του Οσίου, διότι, όπως συγκινητικά θεωρούμε, τα προηγούμενα ενδύματά του τα λιώνει, όσο τρέχει κοντά σε όσους τον χρειαζόμαστε.
Ας προσευχόμαστε όλοι, να αλλάξουμε κι εμείς τον χιτώνα του παλαιού-αμαρτωλού ανθρώπου και, με τις πρεσβείες του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου, να φορέσουμε τα άμφια της αγιότητας.
Βοήθεια μας 🌹🙏📿🌹
Βαγγελιτσα Βασιλειου Dora Pourou Xaris Athanasiou
ΩΔΉ ΈΚΤΗ.ΘΗΚΑΡΑ ΜΟΝΆΧΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΈΣ 14 ΑΙΏΝΑ.
Εὐχαριστία τῇ Τετράδι καὶ τῷ Σαββάτῳ
ΩΔΗ ΕΚΤΗ
Προσευχὴ Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου.
Ἐκ θηρὸς ἐκραύγαζεν Ἰωνᾶς, λέγων.
Ὡς τὸν προφήτην Ἰωνᾶν σῶσον ἡμᾶς, Κύριε.
Ε βόητα ἐν θλίψει μου πρὸς Κύριον τὸν Θεόν μου, καὶ εἰσήκουσε
κοιλίας κραυγῆς μου ἤκουσας φωνῆς μου.
Ἀπέρριψάς με εἰς βάθη καρδίας θαλάσσης, καὶ ποταμοὶ ἐκύκλωσάν με.
Πάντες οἱ μετεωρισμοί σου καὶ τὰ κύματά σου ἐπ' ἐμὲ διῆλθον.
Κἀγὼ εἶπον· Ἀπῶσμαι ἐξ ὀφθαλμῶν σου· ἄρα προσθήσω τοῦ ἐπιβλέψαι με πρὸς ναὸν τὸν ἅγιόν σου;
Περιεχύθη μοι ὕδωρ ἕως ψυχῆς μου, ἄβυσσος ἐκύκλωσέ με ἐσχάτη
Ἔδυ ἡ κεφαλή μου εἰς σχισμὰς ὀρέων, κατέβην εἰς γῆν, ἧς οἱ μοχλοὶ αὐτῆς κάτοχοι αἰώνιοι.
Καὶ ἀναβήτω ἐκ φθορᾶς ἡ ζωή μου πρὸς σέ, Κύριε ὁ Θεός μου.
Ἐν τῷ ἐκλείπειν ἐξ ἐμοῦ τὴν ψυχήν μου, τοῦ Κυρίου ἐμνήσθην
καὶ ἔλθοι πρὸς σὲ ἡ προσευχή μου πρὸς ναὸν τὸν ἅγιόν σου.
Φυλασσόμενοι μάταια καὶ ψευδῆ, ἔλεον αὐτοῖς ἐγκατέλιπον.
Ἐγὼ δὲ μετὰ φωνῆς αἰνέσεως καὶ ἐξομολογήσεως θύσω σοι· ὅσα
ηὐξάμην ἀποδώσω σοι εἰς σωτηρίαν μου τῷ Κυρίῳ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ
Τῇ Τετράδι καὶ τῷ Σαββάτῳ
Προοίμιον εὐχαριστήριον
Εξομολογήσομαί σοι Κύριε ὁ Θεός μου ἐν ὅλῃ καρδίᾳ
τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰῶνα· ὅτι τὸ
ἔλεός σου μέγα ἐπ' ἐμὲ καὶ ἐρρύσω τὴν ψυχήν μου ἐξ Αδου κατωτάτου.
Τίς ἱκανὸς κατ᾽ ἀξίαν ὑμνῆσαι τὴν ὑπὲρ νοῦν πρὸς ἡμᾶς
εὐσπλαγχνίαν σου, φιλάνθρωπε Δέσποτα;
Πῶς ἂν ὁ τάλας ἐγὼ ἐπὶ μνήμης ἄξω ποτὲ καὶ διηγήσωμαι τὰς πρὸς ἐμὲ τὸν ἁμαρτωλὸν ἀνεκδιηγήτους εὐεργεσίας σου;
Ποίᾳ γλώσσῃ δυνηθῶ ἐξομολογήσασθαι τὰ ἀναρίθμητά σου ἐλέη τὰ εἰς ἐμὲ τὸν ἀνάξιον;
Εὐχαριστία μετὰ τὴν ἕκτην Ὠδὴν
(Τὸ πρῶτον κεφάλαιον ἐκ δευτέρου λεγέσθω)
Εὐχαριστῶ σοι μόνε ἀγαθέ, μόνε φιλάνθρωπε, μόνε
μακρόθυμε, τρισάγιε Κύριε Παντοκράτορ· ὅτι μεγάλα καὶ ἀναρίθμητα πταίσαντα οὐκ εὐθέως με ἐθανάτωσας·
ἀλλ' ἐμακροθύμησας μέχρι τοῦ νῦν, ἀναμένων τὴν ἐμὴν μετάνοιαν.
Εὐχαριστῶ σοι Κύριε· ὅτι ἐπλεόνασας ἐπ᾿ ἐμὲ τὴν μα-λκροθυμίαν σου καὶ τὴν ἀγαθότητά σου· καὶ οὐ παρέδωκάς
με τοῖς ἐχθροῖς μου εἰς τέλος διὰ τὰς ἀνομίας μου, τοῖς ζητοῦσιν ἀεὶ κατασπᾶσαι με εἰς τὸ τοῦ Αδου βάραθρον.
Εὐχαριστῶ σοι Κύριε· ὅτι διὰ τὴν πολλήν σου φιλανθρωπίαν καὶ ἄφατον ἀγαθότητα, ἐκ μυρίων ἀναγκῶν καὶ
θλίψεων ἐρρύσω με· καὶ τῆς τῶν δαιμόνων πλάνης· καὶ τῆς
τῶν ἀνθρώπων ἐπηρείας.
Διαδοχή
Ὅταν ἀναμνησθῶ τῶν ἀπὸ γενέσεώς μου εὐεργεσιών σου Κύριε, πόσων κινδύνων πολλάκις ἐρρύσω με, πόσοις
τὲ κακοῖς ὑπέπεσον, καὶ ποσάκις ἐν πλημμελείαις ἑκουσίως
ὠλίσθησα καὶ οὐ παρεδόθην κατὰ τὸ δίκαιον, δι᾽ ἃ προειλόμην, τοῖς ὀλεθρίοις καὶ πονηροῖς πνεύμασι εἰς ἀπώλειαν· ἀλλὰ μακροθύμως ὡς φιλάνθρωπος Δεσπότης παρεῖδες
μου τὰ ἀναρίθμητα πλημμελήματα, καὶ διεφύλαξας με την
ἐμὴν ἐκδεχόμενος ἐπιστροφήν· καὶ πῶς τοῖς ἐχθροῖς σου δι'
ἀπείρων πονηρῶν πράξεων ἑκουσίως με δουλεύοντα αὐτὸς
διέτρεφες, καὶ παντοίως ἦσθα προνοῶν ἐμοῦ, ἐξαίρω τῆς
σῆς μακροθυμίας τὴν ἄβυσσον· ἀνακηρύττω τὴν ἄμετρόν σου φιλανθρωπίαν· μεγαλύνω τὴν ἄπειρόν σου ἀγαθότητα.
Τριαδικὸν
Τριὰς ὁμοούσιε καὶ ἀδιαίρετε·
Κυριότης μία τρισσολαμπής·
Ακατάληπτε μία καὶ μόνη κυριαρχία τρισήλιε.
Στιγμὴ πρώτη.
Εὐχαριστῶ σοι Κύριε· ὅτι οὐκ ἐβδελύξω καὶ παρεῖδες
με τὸν ἐναγῆ καὶ παμβέβηλον καὶ πάσης αἰσχρουργίας
δοῦλον ἐν τῷ κόσμῳ ἐν ἀγνωσίᾳ τυγχάνοντα· ἀλλὰ διὰ μό-
νην ἀγαθότητα, οἷς οἶδας κρίμασιν, ἐξελέξω με· καὶ ἀπὸ
τοῦ κόσμου χωρίσας, πρὸ προσώπου τῆς ἁγίας δόξης σου
ἔστησας.
Εὐχαριστῶ σοι Κύριε· ἀνθ' ὧν ἐθαυμάστωσας ἐπ᾿ ἐμὲ
τὸν ἁμαρτωλὸν καὶ ἀνάξιον, τὰ ἐλέη σου καὶ τοὺς οἰκτιρμούς σου· ὅτι ἀντελάβου μου ἐκ γαστρὸς μητρός μου, καὶ
ἐν πᾶσι προενοήσω μου· συνετήρησάς με καὶ ἐκυβέρνησας
διὰ μόνην τὴν σὴν χρηστότητα.
Εἰς τὴν ἕκτην Ὠδὴν
Εὐχαριστῶ σοι Κύριε, εἰ καὶ μὴ τυγχάνω αὐτάρκης
πρὸς εὐχαριστίαν τῶν ἀπείρων σου εὐεργεσιῶν· ὅτι ἐφώτισάς με καὶ ἐδίδαξας ἐκ τῶν λόγων τοῦ Πνεύματος τὴν ὁδὸν
τῆς σωτηρίας· ὅτι ἠξίωσάς με, τὸν μεμολυσμένον καὶ ἠχρειωμένον, εὐχὰς καὶ θυσίας ἀναπέμπειν σοι ἕνεκεν τῶν
ἀμέτρων μου ἁμαρτημάτων· καὶ ὅτι ἀνέχῃ ἀνυμνεῖσθαι καὶ
παρ᾿ ἐμοῦ τοῦ βδελύγματος.
Διαδοχή
Ἃ ἐποίησάς μοι μεγαλεῖα ὁ Θεός, τί ἀνταποδώσω σοι;
Ὅτι τῷ ἀγαθῷ νεύματι τῆς βασιλείας σου εἰς ὁδὸν σωτηρίας ὡδήγησάς με· καὶ φίλτρον μοναδικοῦ βίου τῇ καρδίᾳ μου ἐνέθηκας· καὶ μετὰ χαρᾶς, τοῦ κόσμου καὶ τῆς
αὐτοῦ ἀπάτης ἀποστῆναι με ἐνεδυνάμωσας.
Καὶ ἀγγελικῷ σχήματι τῆς ἀσκητικῆς τάξεως κατεκόσμησας· καὶ συναριθμηθῆναι τοῖς προβάτοις τῆς ποίμνης
σου κατηξίωσας· καὶ ἐν τῇ νομῇ τῆς θείας διδασκαλίας σου
πλουσίως διέθρεψας.
Ἃ ἐποίησάς μοι μεγαλεῖα ὁ Θεός, τί ἀνταποδώσω σοι;
Στιγμὴ δευτέρα.
Εὐχαριστῶ σοι Κύριε· ὅτι διὰ τὸ ἀνάξιόν μου καὶ λίαν
ἐμπαθές, μετὰ τὸ λαβεῖν με τὴν ἐπίγνωσιν, οὐχ ὑπερεῖδες·
οὐδὲ ἐγκατέλιπες ὡς θέμις ἦν τὴν ἐμὴν ἀχρειότητα· ἀλλὰ
διὰ τὸ φιλάνθρωπόν σου καὶ λίαν συμπαθές, οὐ διέλιπες
εὐεργετῶν με καὶ προνοούμενος τὸν ἄξιον πάσης κολάσεως.
Εὐχαριστῶ σοι Κύριε· ὅτι μυριάκις πεπτωκότα με ἀνέστησας, σφόδρα ἡμαρτηκότα ἠλέησας· αἰχμαλωτισθέντα
ἐλυτρώσω, πλανηθέντα ἐπανήγαγες· καὶ ἀπ᾿ αὐτοῦ τοῦ φάρυγγος τοῦ διαβόλου καταπεπομένον· ἐκ προαιρέσεως, μυριάκις με ἐξέσπασας.
Εὐχαριστῶ σοι Κύριε· ὑπὲρ πασῶν τῶν εἰς ἐμὲ τὸν ἀνάξιον ἀπείρων εὐεργεσιῶν σου· ὑπὲρ ὧν οἶδα καὶ οὐκ οἶδα·
ὑπὲρ τῶν φανερῶς καὶ ἀφανῶς, τῶν ἐκ πρώτης μου ἡμέρας καὶ μέχρι τῆς παρούσης.
Διαδοχή
Ὁ Θεὸς καὶ Πατήρ, τί εἴπω πρὸς τὸ πέλαγος τῶν σῶν οἰκτιρμῶν; Πῶς θαυμάσω τὴν ἄβυσσον τῆς σῆς ἀγαθότητος; Ἐπὶ τούτῳ γὰρ μεγάλη σου ἡ φιλανθρωπία Κύριε· ὅτι
καὶ ἀναξίους ἡμᾶς ὄντας, καλεῖς· καὶ ἀπολλυμένους, ἐκζητεῖς· καὶ ἀπεγνωσμένους, παρακαλεῖς.
Ἐμοὶ γὰρ ἀπολλυμένῳ ὄντι ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις μου, καὶ
σχεδὸν ἀπεγνωσμένῳ ὡς μηδὲν ἀγαθόν μοι ποιήσαντι,
ἀλλὰ καὶ μυριάκις ἐνώπιόν σου πλημμελήσαντι, ἐν ἀκαθαρσίαις τε σαρκὸς καὶ ἐν ἄλλαις ἀναριθμήτοις κακίαις
ἀναστραφέντι, οὐ κατὰ τὰς ἀνομίας μου ἐποίησας· οὐδὲ
κατὰ τὰς ἁμαρτίας μου ἀνταπέδωκας· ἀλλὰ καὶ ἀπείρους
δωρεὰς καὶ χάριτας εἰς σωτηρίαν μοι ᾠκονόμησας.
Ὑπὲρ πάντων καὶ διὰ πάντων καὶ ἐν πᾶσιν, ἀνυμνώ,
εὐλογῶ, δοξολογῶ σε καὶ εὐχαριστῶ τῇ ἀγαθότητί σου˙
ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν
ἀναξίοις χείλεσι καὶ αἴνεσιν καὶ εὐχαριστίαν, πρὸς δὲ καὶ
προσκύνησιν ἀναπέμπω, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ
ἁγίῳ Πνεύματι· τῇ μιᾷ θεότητι, τῇ μιᾷ δυνάμει, τῇ μιᾷ
βασιλείᾳ· τῷ μόνῳ ὑπερανάρχῳ καὶ ὑπερουσίῳ καὶ δημιουργῷ τῶν ἁπάντων ἐν Τριάδι Θεῷ· πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ
καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Στιγμὴ τρίτη.
Ὁ Θεὸς ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ καὶ σῶσον με (γ΄).
Κύριε ἐλέησον (γ).
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.
Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Εὐχὴ
Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ τὴν τοῦ ὕπνου ῥαθυμίαν δια
σκεδάσας ἀφ᾿ ἡμῶν καὶ ἀξιώσας ἡμᾶς τοῦ καὶ ἐν
ταύτῃ τῇ ὥρᾳ ἐπάραι τὰς χεῖρας ἡμῶν καὶ ἐξομολογεῖσθαί
σοι ἐπὶ τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου
Πρόσδεξαι τὰς ἑωθινὰς λατρείας ἡμῶν, τὰς δοξολογίας,
τὰς αἰνέσεις, τὰς εὐχαριστίας, τὰς εὐλογήσεις, τὰς δεήσεις·
καὶ χάρισαι ἡμῖν Δέσποτα πίστιν ἀκαταίσχυντον, ἐλπίδα
βεβαίαν, ἀγάπην ἀνυπόκριτον.
Εὐλόγησον ἡμῶν εἰσόδους καὶ ἐξόδους, πράξεις, ἔργα,
λόγους, ἐνθυμήσεις· καὶ καταξίωσον ἡμᾶς ἀγρύπνως καὶ
ἐγρηγόρως καταντῆσαι εἰς τὰς ἀρχὰς τῆς ἡμέρας, αἰνοῦντας
καὶ εὐλογοῦντας τῆς σῆς ἀφράστου δυνάμεως τὴν ἀγαθότητα, ὅτι εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Τὸ Κύριε ἐλέησον (γ΄).
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.
Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
ΤΟ_ΘΑΥΜΑΣΤΟ_ΙΣΤΟΡΙΚΟ_ΤΟΥ_ΙΕΡΟΥ_ΝΑΟΥ_ΤΗΣ_ ΠΑΝΑΓΙΑΣ_ΓΙΑΤΡΙΣΣΗΣ_ΚΟΚΚΙΝΟΡΡΑΧΗΣ_ΣΠΑΡΤΗΣ
ΤΟ_ΘΑΥΜΑΣΤΟ_ΙΣΤΟΡΙΚΟ_ΤΟΥ_ΙΕΡΟΥ_ΝΑΟΥ_ΤΗΣ_
ΠΑΝΑΓΙΑΣ_ΓΙΑΤΡΙΣΣΗΣ_ΚΟΚΚΙΝΟΡΡΑΧΗΣ_ΣΠΑΡΤΗΣ
Ο Ιερός Ναός της Παναγίας
Γιατρίσσης της Κοκκινόρραχης Σπάρτης έχει ένα θαυμαστό ιστορικό, στο οποίο θα
περιηγηθούμε μέσα από τα γλαφυρά λόγια του π.Σεβαστιανού Κονιδάρη, ο οποίος μέσα σε ένα
μικρό πόνημα που είχε εκδώσει το 1978, ιστορεί τα όσα διεπράχθησαν από το
κτίσιμο του ναού μέχρι σήμερα.
Περί το έτος 1888 μία νέα
κόρη 14 χρονών, βοσκοπούλα, από το χωριό Αφυσσού που την έλεγαν Νικολέττα,
έβοσκε τα πρόβατα της στην περιοχή μεταξύ της Ι.Μονής των Αγίων Τεσσαράκοντα,
του χωρίου Τσουνίου (σημερινή
Κοκκινόρραχη) και του χωρίου Αφυσσού.
Η Νικολέττα, ήταν ευσεβής
και ενάρετη. Μόνη της απασχόληση, εκτός από το να βόσκει πρόβατα, ήταν η
προσευχή. Ήταν κατά τις μαρτυρίες των πολλών μία αγία ύπαρξη, ένας επίγειος
άγγελος που δεν ήθελε να μένει στον μάταιο τούτο κόσμο.
Η εξοχή για την Νικολέττα
ήταν ένας μεγάλος Ναός που υμνούσε και δοξολογούσε το Πανάγιο Όνομα του Θεού,
τα δε εξωκλήσια του Αγίου Δημητρίου κοντά στην Αφυσσού και του Αγίου Γεωργίου
ψηλά στο δρόμο προς το Μοναστήρι των Αγίων Τεσσαράκοντα του οποίου σώζονται τα
ερείπια, ήταν οι χώροι της συναντήσεως της με την Παναγία. Εδώ σε ένα από τα
εξωκλήσια αυτά πήρε την εντολή από την Παναγία να προτρέψει τους κατοίκους των γύρων
χωριών να κτίσουν Ναό που να τιμάται στο Όνομα Της.
Η Νικολέττα, υπάκουσε στην
προσταγή της, αλλά στην αρχή δεν έγινε πιστευτή και κουράστηκε να επαναλαμβάνει
συνέχεια την προτροπή της και να δείχνει μάλιστα και το χώρο που θα πρέπει να
διαμορφωθεί και να κτισθεί ο Ναός. Βλέπετε, ο άνθρωπος σε σχέση με τα
μεταφυσικά ζητήματα γίνεται δύσπιστος.
Με τα πολλά όμως, πολλοί,
κυρίως από το χωριό Τσούνι (σημερινή Κοκκινόρραχη) κοντά στην περιοχή του
οποίου ήταν ο χώρος που έπρεπε να
κτισθεί ο Ναός έδωσαν προσοχή στα λόγια της και την επιμονή της.
Έστειλαν, λοιπόν , τότε και
έφεραν τεχνίτες, κτίστες, από τα Λαγγάδια της Γορτυνίας.
Μόλις έφθασαν οι τεχνίτες,
ήλθαν ακριβώς στο χώρο που έδειχνε η Νικολέττα ότι θα πρέπει να κτισθεί ο Ναός.
Τα πράγματα όμως δεν έδειχναν και τόσο εύκολα γιατί ο χώρος ήταν ανώμαλος και
πολύ επικλινής και τους δυσκόλευε στο να μετρήσουν, για να προβλέψουν σε ποια
σημεία θα σχημάτιζαν τις γωνίες.
Από την δυσκολία τους όμως
αυτή, που παρ’ ολίγο να τους κάνει να φύγουν και να αφήσουν ανεκτέλεστο το
έργο, τους έβγαλε η πλήρης Θείας Χάριτος Νικολέττα. Τους είπε: «Μη σας
δυσκολεύει τίποτε. Ο Ναός είναι θέλημα της Παναγίας να γίνει και θα γίνει.
Προσέξτε με σας παρακαλώ.»
Παίρνει τότε η Νικολέττα
τέσσερα πετραδάκια και τα πετάει σε τέσσερα σημεία. Ορίστε, τους λέει, εκεί
ακριβώς πρέπει να σημαδέψετε και θα
δείτε ότι σχηματίζεται ακριβώς το σχήμα που πρέπει να πάρει ο Ναός. Οι εργάτες
μέτρησαν και ω! των θαυμασίων του Θεού!
Ό, τι δεν μπόρεσαν να πετύχουν οι ίδιοι, έγινε τώρα, με την υπόδειξη της
Νικολέττας.
Σε λίγο, οι εργασίες
άρχισαν! Ένας Σταυρός χαράχτηκε στο μέσον και το σύνθημα δόθηκε. Με πολύ
ενδιαφέρον τώρα και εμψυχωμένοι όλοι, μετά το πρώτο Θαύμα, έπεσαν στην δουλειά
για την ισοπέδωση του εδάφους. Τα πράγματα σε λίγο φάνηκαν θαυμαστώτερα και
έδωσαν μεγαλύτερο ενθουσιασμό που έκανε την πρόοδο των εργασιών μεγάλη. Κάτω
από τη σκαπάνη των εργατών παρουσιάσθηκε μέγας θησαυρός. Στον ίδιο ακριβώς
χώρο, κρυμμένα κάτω από τα χώματα, βρέθηκαν ερείπια παλαιοχριστιανικού Ναού. Η
Αγία Τράπεζα του αποκαλύφθηκε, ένα πήλινο θυμιατήρι και άλλα αντικείμενα.
Μετά από αυτά η είδηση
διαδόθηκε σαν αστραπή, όποτε πλήθη χριστιανών ξεχύθηκαν στους δρόμους από όλα
τα σημεία και έφταναν στο χώρο του θαύματος. Η μακαριστή Μαριγώ Σταυροπούλου,
έλεγε στο υιό της αείμνηστο Νίκο Σταυρόπουλο, ότι ήταν τόσο πολύ το πλήθος που συγκεντρώθηκε, ώστε έβλεπε
κανείς από ψηλά μια μυρμηγκιά από ανθρώπους στον ιερό χώρο και ξεχυμένο στα
μονοπάτια που οδηγούσαν εκεί.
Οι εργασίες με τις προσφορές
των χριστιανών, συνεχίστηκαν, για να αποδώσουν μετά από ολίγο σχετικό διάστημα
ολοκληρωμένο το νέο Ναό της Παναγίας σε Προσκύνημα των πιστών.
Κατά το κτίσιμο του Ναού
έλαβαν χώρα τα εξής γεγονότα που απέδειξαν ακόμη μια φορά περίτρανα ότι ο Ναός
της Παναγίας Γιατρίσσης έγινε με το θέλημα Της.
Η Νικολέττα, με τα όσα δι’
αυτής θαυμαστά έργα που έγιναν και για τα όσα η ίδια έλεγε και έπραττε, όλους
έπεισε ότι πρόκειται περί κόρης ευσεβούς με Θείο φωτισμό, γι’ αυτό και της
δόθηκε η προσωνυμία: «Αγία Κόρη».
Είναι άξιο να σημειωθεί το
παρακάτω περιστατικό:
Όταν ισοπεδώθηκε ο χώρος και
βγήκαν οι πέτρες του παλαιού ναού, η Νικολέττα, είπε στους κτίστες να μην
χρησιμοποιηθούν οι πέτρες του παλαιού ναού για το κτίσιμο του νέου, αλλά να
φυλαχτούν στην άκρη για να κτισθεί με αυτές το έρεισμα, δηλαδή ο τοίχος που θα
συγκρατεί τα χώματα για τη στήριξη του εδάφους πάνω στο οποίο θα κτισθεί ο
Ναός. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι ο ναός, είναι κτισμένος στην πλαγιά γηλόφου
και θα ήταν αδύνατο να στηριχθεί για πολύ χωρίς αντέρεισμα που θα κρατούσε τα
χώματα και θα τα προφύλαγε από την διάβρωση.
Ένας λοιπόν, νεαρός μάστορας
ονόματι Δημήτριος Τάκος, στην προτροπή της Νικολέττας απάντησε με ανευλάβεια,
υβριστικά και περιφρονητικά, οπότε, έλαβε χώρα το εξής γεγονός. Έμεινε
παράλυτος εκεί που δούλευε. Τον σήκωσαν και τον έφεραν στο χωριό. Επισκέφτηκε
πολλούς γιατρούς για να γίνει καλά πλην όμως κανένα αποτέλεσμα δεν επέτυχε, για
να ξαναεπανέλθει στην Εκκλησία της Παναγίας Γιατρίσσης μετά από δύο χρόνια,
όταν πια είχε κτιστεί ο Ναός με τον τοίχο γύρω για την στήριξη του και με τις
πέτρες του παλαιού ναού, όπως είπε η Νικολέττα. Προσέπεσε στη Χάρι της και
ζήτησε συγχώρεση. Και έπεσε εδώ μπροστά στην εικόνα, όπως σημειώνει ο
μακαριστός Κωνσταντίνος Γιάνναρης και έγινε καλά και επέστρεψε στο σπίτι του
δοξάζοντας το Θεό και την Παναγία Μητέρα του.
Τώρα η Νικολέττα, που όπως
είπαμε, πήρε την προσωνυμία «Αγία Κόρη», έζησε μετά από το θαύμα τέσσερα
χρόνια, όπως δε είχε προβλέψει και προείπε, εκοιμήθη σε ηλικία 18 ετών.
«Ηρπάγει ίνα μη κακία αλλάξη
σύνεσιν αυτής».
Το σκήνωμα της Νικολέττας
ενταφιάστηκε στο χωριό Αφυσσού, όταν δε έγινε η εκταφή τα οστά μεταφέρθηκαν
στην εκκλησία της Παναγίας, η οποία στο μεταξύ για τα θαύματα που γίνονταν εκεί
πήρε την προσωνυμία «Γιάτρισσα». Φυλάχτηκαν στην αρχή μέσα στην Εκκλησία και
μετά ενταφιάστηκαν δίπλα στο ναό κοντά στην κεντρική είσοδο. Το 1969
μεταφέρθηκαν τα οστά της στο πίσω μέρος του ναού, όπου βρίσκονται μέχρι σήμερα.
Στις Πράξεις των Αποστόλων,
ευλαβείς προσκυνητές της Παναγίας μας,
μαζί με τα πολυάριθμα θαύματα που αναφέρονται στο ενεργητικό των Αποστόλων,
περιλαμβάνεται και η εξής μαρτυρία, η οποία είναι ενδεικτική ότι με την θερμή
πίστη και την παράκληση πολλά επιτελούνται: «Τόσο δε πολύ σεβόντουσαν τους
Αποστόλους ο λαός, ώστε έβγαζαν από τα σπίτια τους στις πλατείες του
ασθενείς και του έθεταν πάνω σε κρεβάτια, με σκοπό όταν θα περνούσε από εκεί ο
Απόστολος Πέτρος να πέσει η σκιά του σε κάποιον από τους ασθενείς για να τον
θεραπεύσει. Μαζευόταν τόσο δε πλήθος και
από τις γειτονικές πόλεις και έφερναν όλους τους ασθενείς και αυτούς που
ενοχλούνταν από ακάθαρτα πνεύματα και όλοι θεραπευόντουσαν».
Τα θαύματα λοιπόν, δεν είναι
ξένο στοιχείο στην εκκλησία, η οποία πάντοτε δια των Αγίων της θαυματοποιεί – «θαυμαστός
ο θεός εν τοις Αγίοις Αυτού».
Συνεπώς και τα σε διαφόρους
καιρούς και τόπους γενόμενα θαύματα, εφ’ όσον έχουν απτές αποδείξεις είναι και
πρέπει να είναι απολύτως παραδεκτά.
Τα Θαύματα της Παναγίας
Γιατρίσσης εις τον χώρο του ναού Της, είναι πολλά. Κάθε ένας που την
επικαλείται με πίστη, δέχεται τις ευεργεσίες της. Αναφέρονται εν συντομία τρία
από αυτά:
Πρώτον θαύμα είναι η
ανέγερση του Ναού όπως εξιστορήσαμε.
Δεύτερον, η τιμωρία και η
ίαση του Δημητρίου Τάκου.
Τρίτον είναι το εξής: Ο
Γεώργιος Γιάτρας απόστρατος Λοχαγός, που ήταν από τους Βουτιάνους και έμενε στη Σπάρτη, ήταν τελείως κωφός. Οι γιατροί
του απέκλεισαν το ενδεχόμενο να ακούσει. Ήταν ευσεβής και καλός χριστιανός.
Όταν δεν μπορούσε να πάει στην Εκκλησία, έμενε στο σπίτι προσευχόμενος κοντά
στα εικονίσματα. Κατά την ημέρα της εορτής
της Παναγίας Γιατρίσσης (8 Σεπτεμβρίου) η σύζυγος του με την αδελφή του, ήλθαν
στην Εκκλησία της Παναγίας για να προσευχηθούν και να παρακολουθήσουν την
εορτή. Όταν τελείωσε η Θεία Λειτουργία πήραν μαζί τους λίγο λαδάκι σε ένα
βαμβάκι από την κανδήλα της Θεοτόκου και επέστρεψαν στο σπίτι. Ο Γιάτρας τις
περίμενε για να μάθει τα νέα τους από την εορτή. Οι γυναίκες τον χαιρέτησαν και
του έδωσαν το βαμβάκι με το λάδι. Αυτός το πήρε με πολλή ευλάβεια και
κατευθύνθηκε στο Εικονοστάσι. Έκανε την προσευχή του στην Παναγία και ύστερα με
το βαμβάκι άλειψε σταυρωτά τα αυτιά του, οπότε, ω των θαυμασίων του Θεού, του
φάνηκε ότι έφυγαν τα βουλώματα από τα αυτιά του που δεν το άφηναν να ακούει και
άκουγε καθαρά τις συζητήσεις των δύο γυναικών στην κουζίνα του σπιτιού. Το
γεγονός το πανηγύρισε φωνάζοντας: «Παναγία μου Γιάτρισσα, Παναγία μου σε
ευχαριστώ για το Θαύμα σου». Οι γυναίκες που άκουσαν τις φωνές έτρεξαν
έκπληκτες κοντά του και με συγκίνηση παρακολούθησαν τις εκδηλώσεις ευχαριστίας
του προς την Παναγία.
Η Παναγία μας είναι η μεσίτρια
προς τον Κύριο μας, γι’ αυτό και όλοι εμείς ανατρέχουμε σ’ αυτή και την
παρακαλάμε, ώστε να μεσιτεύει προς τον Θεό για την συγχώρεση των αμαρτιών μας,
αλλά και για την επίλυση του κάθε είδους προβλήματος μας. Δεόμεθα, όπως
αναφέρει και ο σύγχρονος Άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, η Παναγία να μας χαρίζει
σωματική και πνευματική υγεία, να μας φωτίζει, να μας ενισχύει, ό,τι έχει
ανάγκη ο καθένας μας η Παναγία να το χορηγεί! Η Παναγία να μας κρατάει πάντα
στην αγκαλιά της!
ΑΘΩΝΙΚΕΣ ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ
ΑΘΩΝΙΚΕΣ ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ
Χριστευλόγητη Πέμπτη να έχουν όλα τα σύμπαντα παιδιά ηγαπημένα.
Είμαστε άραγε με του Χριστού τον κανόνα ή με τον κόσμο τον θανόντα και απατεώνα;
Του κοσμου τα κανόνια σκορπούν αίμα και θάνατο.Του Κυρίου οι κανόνες όμως οδηγούν στην ζωή και στην αιωνία σωτηρία .
Πατήρ Διονύσιος Ταμπακης.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
